Ir e vir, ou o que se viu e non se vai ver: criptico, non?
Ben, hoxe enterran un tío meu. Que non vai ver este monte estragado por un parque eólico, pola neglixencia, pola codicia, polo deslexo... E N nunca o verá como foi dende hai milleiros de anos: a primeira vez que o vexa será unha área industrial e a paisaxe será menos fermosa e haberá algún rico máis por aí.
Hai anos LeC, entusiasmadamente nihilistas, dicían que o mundo a día de hoxe é brutalmente máis feo que o día que naces. Tiñan, obviamente, razón.
Posiblmente vaia pasear por alí dentro duns días inda que as máquinas están xa nas pistas. Non voltarei nunca máis inda que cada vez que amaneza en aldeapequena e abra á ventá ao sur vereinos alí, como cruces no monte Gólgota.
Um comentário:
por qué será que sendo este post tan infinitamente triste me encante? por qué será? "a ti o que che pasa é que che gusta a estética do fracaso", dicíanlle a un colega que escribiu unha novela hai uns anos. quizais é un mal que se extende a todos nós, e non ten acougo. quizais non agardamos outra cousa que a pura derrota.
Postar um comentário