sempre hai unha conta atrás.
o que máis me gusta dos lobos son as mandíbulas: agarran unha presa e non a soltan. isto lémbrame a Maquiavelo (a habilidade e a constancia son as armas da debilidade) inda que non me gusta e debo confesar a miña predilección e devoción por Baltasar Gracián (libro de cabeceira: a necesidade fai a cabeceira).
por outra banda, crer nas feromonas é crer en Deus: ateísmo bioloxicista.
continuamos.
o que máis me gusta dos lobos son as mandíbulas: agarran unha presa e non a soltan. isto lémbrame a Maquiavelo (a habilidade e a constancia son as armas da debilidade) inda que non me gusta e debo confesar a miña predilección e devoción por Baltasar Gracián (libro de cabeceira: a necesidade fai a cabeceira).
por outra banda, crer nas feromonas é crer en Deus: ateísmo bioloxicista.
continuamos.
Postagens
2 comentários:
O bo da conta atrás é sentir como aumenta a presión.
Dos lobos sempre me engaiolo o seu sentido social e sempre me pareceu interesante o pensamento débil de vattimo. por outra banda, habería que definir deus, e a feromona, é a feromona.
un saúdo
Postar um comentário