Por cousas desas da familia, da brasileira neste caso, remato un luns en Vetusta coa sua gran rúa chamada División Azul e a alonsomanía e os prémios príncipe de asturias... todo moi bonito, limpo, eso sí, así que decido facerme o sueco un rato e logo o francés e remato profundizando no islandés da mao de sigur rós. 650 km... o mellor: vistas da montaña, particularmente Peña Ubiña, fermosísima e, de paso, saudades de todos os invernos que a subín.
Assinar:
Postar comentários (Atom)
Postagens
3 comentários:
uf, levo case toda a noite facendo un traballo (benaventurados os organizados porque deles será o reino do sono) e paso por aquí antes de marchar pitando: Oviedo é vomitivo nun sentido literal, pero é certo que está moi coidado, coma o seu fascismo, que non cae. prefiro Xixon: máis música, máis antros, máis noite.
+ bcs
Agora é você quen non me da sinais de vida... merezo un mail (creo).
Bicos.
Eu quédome con Xixón, desde calquera perspectiva, é máis vital.
Postar um comentário