Primeiro veu Tokio Blues, logo Sputnik, meu amor, seguido de Crónica do paxaro que da corda o mundo e agora Ao sur da fronteira ao oeste do sol. Esta sendo a miña tempada Murakami. Non todo é maxistral pero todo é atractivo e perturbador; a Crónica é un libro grande en todos os sensos, extrano, inquietante...
Assinar:
Postar comentários (Atom)
Postagens
2 comentários:
tomo nota. o certo é que ós únicos orientais que lin foron a lao tsé co "libro do té", e mais o Hagakure. pero non coñezo autores contemporáneos. vendo o cine que fan, con eses guións tan redondos, a literatura non debe desmerecer...
eu empecei con "sputnik" e agora ando, tamén con "al sur de la frontera...".
a "crónica del pájaro..." agarda na mesa de noite.
sara (e desorde, claro), se che interesan os orientais eu recoméndoche vivamente a kawabata (eu linlle "mil grullas" e "lo bello y lo triste". "el maestro de go" tamén agarda na mesa de noite.
e, curiosamente, "una novela china" do arxentino césar aira. en todo sentido é unha novela chinesa.
Postar um comentário