Crise, the end

Rematou. Xa non hai crise.

Crise alude a cambio e a algo excepcional, a bache.

Non era un bache, simplemente que pasamos a outro plano. E xa está. Non volten falar de crise. Aqueles días de ladrillo, hipotecas e furgonetas veloces polas autoestradas xa non voltarán. Non voltarán os listos semianalfabetos a pontificar sobre o mercado inmobiliario. Aquel compañeiro de EGB, fracasdo escolar, non te saudará con prepotencia, sorriso de gañador e a man endurecida de alicatar. Non te mirarán con cara de asombro e pena por non ter comprado un adosado con jacuzi con 28 anos. 

Non teremos luxos de ricos que un día crimos universais, libres, gratuitos e mesmo despreciables pola súa popularidade: sanidade pública, educación pública, ciencia, cultura...

Aprenderán/aprenderemos, ou non, tanto dará que eres de clase baixa. Repite conmigo: clase baixa. clase-baixa. Si, existen as clases e ti es da peor clase porque non sabes na que estás.

Adeus crise.