28.1.10

Análise lapidaria

O escenario foi unha cafetería de estrada non lonxe da aldea do meu pai, no interior de Lugo. Un deses lugares que nas cidades supoñen que existen. E si, existen. Foi durante o almorzo (café con leite grande e un cruasán bañado en manteiga).
Un paisano le un xornal e di xa están os do bloque armando.
Silencio
Outro paisano di é o que lles vai.
Silencio
O primeiro paisano di cando estiveron no goberno non mandaron nada e aora volven armar
Silencio
Armar é o que saben.

O auténtico achegamento ao conxunto da sociedade (galega) non pasaba por facer unha política populista claramente dereitosa senón por exercer o discurso que algún día tiveron con autoridade. E é aquí a verba clave, autoridade. Efectivamente o galego ten (ou temos, quizáis) unha fascinación atávica, ou polo menos eso creo, hacia á autoridade. De aquí tamén chego a reflexión de M(s) "a máis nacionalista, menos galego".
Poderían dicir que tomén nota pero non é necesario, non a van tomar nunca e, con toda probabilidade, inda que a tomaran non van a ter xamais unha posibilidade de exercela.


Nenhum comentário: