Escenario: club do groumet do Hipercor de Santiago (de Compostela para etnoguais). Día 31 pola mañá.
Entro con N na silliña (atenta, cos ollos moi abertos), achégome a unha estantería concreta onde está o que quero, cólloo e póñome á cola, composta por dous señores e unha señora.
A señora, como de 60, normal. Os dous señores, como de 50, ambos con traxe, barato, non moi novo, un leva un abrigo con algunha bola.
Os tres son despedidos cun ledo " gracias, feliz año" por parte do dependente que os mira á cara. A señora gasta como uns 50 euros, os tipos, menos de 20 cada un.
O meu turno, pago. O dependente non me di nada. Nin gracias, nin feliz ano, non me mira. Así que me quedo parado, míroo e deséxolle feliz ano novo. Feliz año, respostame sen mirar. Saio. N, atenta na silliña, eu, chupa de coiro, barbas de 7 días sen afeitar. Pintas? Penso que no paro ten que haber moitos dependentes educados, con menos prexuicios ou que polo menos saiban facer lecturas máis intelixentes das pintas da xente.
Entro con N na silliña (atenta, cos ollos moi abertos), achégome a unha estantería concreta onde está o que quero, cólloo e póñome á cola, composta por dous señores e unha señora.
A señora, como de 60, normal. Os dous señores, como de 50, ambos con traxe, barato, non moi novo, un leva un abrigo con algunha bola.
Os tres son despedidos cun ledo " gracias, feliz año" por parte do dependente que os mira á cara. A señora gasta como uns 50 euros, os tipos, menos de 20 cada un.
O meu turno, pago. O dependente non me di nada. Nin gracias, nin feliz ano, non me mira. Así que me quedo parado, míroo e deséxolle feliz ano novo. Feliz año, respostame sen mirar. Saio. N, atenta na silliña, eu, chupa de coiro, barbas de 7 días sen afeitar. Pintas? Penso que no paro ten que haber moitos dependentes educados, con menos prexuicios ou que polo menos saiban facer lecturas máis intelixentes das pintas da xente.
Nenhum comentário:
Postar um comentário