29.3.08


1


2 comentários:

Anônimo disse...

redonda e pequena coma un boliño de pan quente recén saído do forno, coma un doce co seu arrecendo a leite morna, coma unha raiola de luz agromando nun ceo anubado. coma todo o que fomos hai tanto que non recordamos. como a nosa identidade primixenia. como non sei qué será será. cómo será. cómo.

Anônimo disse...

seica é a hora dos parabéns
...eu contaba que ía chegar a apocalipse :D