a pantera rosa

había dúas pantallas xigantes na ultramoderna discoteca de última hora, con ese toque paleto de novo rico de provincias que indica que só unha xeración separa aos clientes da fame. nunha pantalla puñan a Panteira Rosa. noutra Gilda. pincharon os smiths. ela sempre fora unha rapaza guapa e probablemente non a vía dende hai casi 10 anos. agora é unha muller espléndida. eu non sei moi ben que dicir así que calco a conversa doutro día, non hai moito, noutro contexto: falo do que me gustaban as panteras rosas de pequeno e que hai un ano vinnas nun supermercado, merquei e probeinas, fora decepcionante porque xa non saben igual. a ela pasáralle o mesmo cos tigretones, sorrimos e valeiramos as copas. creo que ela tampouco sabe moi ben que dicir. o tempo non pasou en balde. coméntolle á amiga común o estupenda que está e ela dime que llo diga. non o fago.
penso na Panteira Rosa: eu son un pouco así e inda penso que me gustaría parecerme máis.