de casualidade cae nas miñas mans Intimidade de Hanif Kureishi. nunca lle lera nada. abro o libro e na primeira páxina decátome de que é un libro importante e que me vai gustar, non, a sobrecoller. e é así. é breve e vou amodo, pospoñendo o final. non sei porqué penso en unha pena en observación de cs lewis, non sei porqué porque non ten nada que ver, quizáis que me quedo igual de sobrecollido. nun senso diferente.
penso en toda a xente que coñezo á que lle recomendaría o libro. por previsión penso que vou mercar 3 ou 4 exemplares para regalar.
hai frases como navallas. entran cortan, sangras e quedas alí tirado. o ritmo é lento, o efecto longo. esa sensación, que só moi de vez en cando teño: por qué non tería eu lido este libro en ....? en, ou antes de, ou no ano tal... ou ter un exemplar para regalar como resposta a preguntas difíciles de respostar, difíciles por tediosas, por aburridas, pola cantidade de matices a precisar, polo contexto, polas conexións.
..... se un non deixase nunca nada nin a ninguén, non tería espazo para o novo. sen dúbida, evolucionar constitúe unha infidelidade..., aos demáis, ao pasado, ás antigas opinións dun mesmo. quizáis cada día debería conter polo menos unha infidelidade esencial ou unha traición necesaria. trataríase dun acto optimista, esperanzador, que garantiría a fe no futuro..., unha afirmación de que as cousas poden ser non só diferentes, senón tamén mellores.
....... pertence a unha xeración de mulleres dadas á desaprobación. ela pensa que é feminista, pero simplemente ten mal carácter.
penso en toda a xente que coñezo á que lle recomendaría o libro. por previsión penso que vou mercar 3 ou 4 exemplares para regalar.
hai frases como navallas. entran cortan, sangras e quedas alí tirado. o ritmo é lento, o efecto longo. esa sensación, que só moi de vez en cando teño: por qué non tería eu lido este libro en ....? en, ou antes de, ou no ano tal... ou ter un exemplar para regalar como resposta a preguntas difíciles de respostar, difíciles por tediosas, por aburridas, pola cantidade de matices a precisar, polo contexto, polas conexións.
..... se un non deixase nunca nada nin a ninguén, non tería espazo para o novo. sen dúbida, evolucionar constitúe unha infidelidade..., aos demáis, ao pasado, ás antigas opinións dun mesmo. quizáis cada día debería conter polo menos unha infidelidade esencial ou unha traición necesaria. trataríase dun acto optimista, esperanzador, que garantiría a fe no futuro..., unha afirmación de que as cousas poden ser non só diferentes, senón tamén mellores.
....... pertence a unha xeración de mulleres dadas á desaprobación. ela pensa que é feminista, pero simplemente ten mal carácter.
Postagens
6 comentários:
quero lelo
... Existen el hábito, la convención y la moralidad, además del miedo a lo que uno puede llegar a ser. No es sorprendente que uno acabe acostumbrándose a hacer lo que le dicen que haga, mientras se construye un escondrijo seguro en su interior y lleva una vida secreta.
... ser capaz de soportar la propia mente, esperar a que la tormenta interior de pensamientos intolerables se disperse por sí sola y contemplar los escombros con una actitud comprensiva: ése es un estado de ánimo envidiable.
ao final merqueino
coñezo o livro, e afirmo que me gustou muito cando o lin
...cómo con tan poquito se puede despertar la curiosidad. Gracias, por descubrírmelo, las mejores cosas siempre aparecen por casualidad, y los mejores libros también. El mío ya está en camino.
Postar um comentário