- Ti, nunca tiveches a sensación de vivir na ladeira dunha montaña e que, dependendo para onde mires, é costa arriba ou costa abaixo?
- Eu penso que necesito máis sensacións e menos emocións
- Pois eu penso que que a velocidade coa que o futuro comeza a ser pasado multiplícase a cada metro e a cada segundo.
- Pero non teño claro se a emoción é unha sensación.
- Comezo a ter morriña do futuro.
- Cala e bícame.
- Eu penso que necesito máis sensacións e menos emocións
- Pois eu penso que que a velocidade coa que o futuro comeza a ser pasado multiplícase a cada metro e a cada segundo.
- Pero non teño claro se a emoción é unha sensación.
- Comezo a ter morriña do futuro.
- Cala e bícame.
Postagens
6 comentários:
que bonito...
estiven hoxe mesmo (re)lendo a estevo, un pracer, coma sempre. por certo que non pretendín cortarme por estar cun tipo, de feito fíxome moita ilusión atoparvos. mañá volvo ao desterro napoleónico... deixo compostela con sabor agridoce... e agardo que nos volvamos ver noutra incursión ambigureira.
e moitos bicos :P
cala e bícame... mesmo parece o comezo dunha película.
Bésame y Calla é o título dunha canción de Amistades peligrosas, (que peligro!!!).
:)
pat. alédome de q lle guste.
.... o. a ilusión foi mútua e o corte, se cadra, paralelo. agardo que o desterro sexa satisfactorio. quedaremos á espera de novas súas! bicos.
sara: ou o final, quén sabe.
pícara: descoñecía a interconexión con esa fabricación musical (sic).
e ese post surrealista prometido?
bicos...
Postar um comentário