Paradas entre a brétema

1. No medio do traballo fago paradas á parada biolóxica. Así traballa calquera. As paradas, todas, acaban por parar, por eso son paradas, non o fin.
2. Logo voume de aldeagrande a aldeapequena e de alí as windfarms. De novo véxome no fondo dun océano de brétemas procedentes directamente do Cantábrico. Por días, esta ocupación parece simplemente un sono incomprensible e un pouco desagradable.
3. Escribo sobre o escrito en loa ao producido por Aristógatoff: é o momento da verdade, non? a comparación é a primeira unidade de información (eboca en L.D.E.). Próximamente máis información e menos críptica.
4. Leo un titular e non podo seguir: non sei se hai xente que é directamente unha filladeputa ou simplemente tarados terminais, ou quizáis ambas cousas: pinchade aquí e vomitade. Ben, eu non entendo este tipo de humor.
5. O punto 4, lévame a pensar que é posible a/ que exista o mal absoluto, b/ hai xente lista que consegue burlar as medidas de seguridade do psiquiátrico e marchar sen as mediciñas e c/ hai grupos de cachondos que nunha noite de copas apostan a ver quén pode dicir a burrada/estupidez/maldad máis grande.