Xa sei para que serve un blog 7.0

Hai días nos que non se che ocurre nada que contar. Non é que non falara con xente, que non me fixera algo, que non escoitara chistes graciosos ou non, que non me pasaran cousas interesantes, absurdas ou intrascendentes... non, non é eso: simplemente non se che ocurre nada que dicir. Ese misterioso camiño que vai dende a experiencia ata a memoria, de alí á vontade e logo diríxese cara as cordas vocais ou, neste caso, á punta dos dedos, resulta que está pechado.

Así que un blog é un xeito de decirlle a ese camiño 'ábrete mamón', e vai e o moi mamón ábrese. Deste xeito, todo é un supoñer, un blog pode server como lubricante neuronal, un lubricante barato, sinxelo, que se pode compartir e que incluso produce rendemento nese grupo de supervivintes que son as miñas neuronas.