De casualidade vin de novo Reality bites na tv de pago. Foi aquela peli bastante intrascendente que se supuña falaba da Xeración X, á cal se supuña, pertencía eu... suponse que somos da X pois os nados entre os 60 e os 70....ou máis ben os que eramos teens nos 80, algo así. En calquera caso eu tiña que ser desa xeración. Hoxe está todo xa esquecido e non deixo de sentir, de novo, nostalxia: é un outono nostálxico e ademais iamos cambiar o mundo na década dos 90 dende os sofás nos que veiámos a tv... por exemplo como caía o muro de Berlín porque era un momento desesperado, Kurt Cobain pegábase un tiro e todas as firmas comerciais do mundo púñannos no seu obxectivo, xa non había Pacto de Varsovia e todavía non eran malos os musulmáns.... Todo era intrascendente como a novela que deu o nome a xeración: a Generation X de Douglas Coupland; si, intrascendente e plana pero eu téñolle cariño porque, entre outras cousas, leínna tarde de man dunha fonte de melancolía.
X.
Um comentário:
Pesaos con el spam, por diossssss.
ME identifico plenamente con tu texto.Curiosamente en otoño siempre me entra el punto nostálgico, no necesariamente por creer que fueron tiempos mejores, sino más bien porque estos no son como yo entonces me imaginaba que serían...
Saludiños from a sixties baby.
Postar um comentário