Pensaba en titular esto algo así como o descenso dos deuses en Santander, pero pensei que era pasarse de misticismo e bobada.Teño dito en ocasións que se algunha vez tivera que poñerlle banda sonora a miña vida dende hai anos, esa banda pertecería a eles casi na súa totalidade.
E seguen a ir por diante: J. presentou unha das cancións do novo disco, 'nunca me entero de nada' e engadiu 'que es lo que me pasa a mi'. Supoño que algo terá que ver que somos da mesma xeración. E que J. é máis listo.
Logo veu a descarga:
espir, quitar todo para deixar o esqueleto, cando o rock é poesía crúa....
(Kin, I love you!)
.......... e para finalizar, algo de diversión.
(fucking funky music! ou algo semellante).
Postagens
Nenhum comentário:
Postar um comentário