Gran Torino.

Non sempre se entra pola porta do cine sabendo que tes unha boa peli asegurada. Pero é moito menos frecuente sair sabendo que ves de ver unha historia excepcional interpretada e dirixida por un tipo fora do común e cun guión extraordinario.
Gran Torino é unha película intelixente, dunha sutilidade pouco frecuente e da que se poden extraer variadas lecturas dende un plano absolutamente íntimo ata o máis político. Gran Torino fala dos prexuizos, da fidelidade, de valores, de amor, de respecto, de caracter, de cómo un inmigrante se pode integrar na sociedade de acollida (quizáis máis útil esta película que miles de programas millonarios de integración), fala de violencia, de paz, de estratexia, dalle unha patada no cú a era Bush alí onde máis lle pode doer aos xenocidas... todo cun humor contundente e sen atisbo algún de ñoñez.
Despois de vela comezo a entender que Eastwood sexa republicano porque quizáis todo eso teña unha importancia menor, moito menor.

"decatácheste de que, de cando en vez, pódeste atopar con alguén co que non deberías meterte? ese son eu"
pois iso.